geluk bij een ongeluk

Hallo Patrick,

Waarschijnlijk was je afsprong eentje die zo het Russisch staatscircus in kon. Blij voor jou en de andere persoon dat het zo is afgelopen _004 . Beetje spierpijn kom je wel weer overheen en sterkte met de geestelijke verwerking van het voorval. :slight_smile: Remember’; ā€˜the angels where at your side’ :slight_smile:

[groet] Joop

Zo, dat is wel weer een heftige met een bijzonder goed einde. Kopie van mijn ongeluk 12 jaar geleden. Auto draait op de weg en ik kon er alleen nog maar tegenaan rijden, motor in 2 delen als resultaat. Jij bent er echt heel goed vanaf gekomen. Beetje stijfjes vandaag denk ik, maar als dat alles is, dan kan je ervoor tekenen!
Even iemand op je blote knietjes bedanken zeggen ze dan altijd…

Ik denk dat als katapult over de auto vliegen je redding is geweest.

Ja dat is inderdaad denk wel de reden dat ik er met alleen een paar kneuzingen vanaf ben gekomen, dat en een flinke dosis mazzel _004

Fok! Dat ziet er uit!

Wees maar blij dat het zo is verlopen… Jammer van de -1100- maar zelf in orde is belangrijker…

Nu sterkte met de verzekering… Ben zelf al bijna 3 maanden bezig om verzekering van de automobilist die mij niet zag tot uitbetalen te bewegen…

Als ik die foto’s zie kan ik haast niet geloven dat hier nog iemand levend vanaf gekomen is, onvoorstelbaar :open_mouth: . En dat je het dan dezelfde dag nog eens zonder letsel hier op het forum kunt delen getuigt alleen maar van een heel erg lief engeltje dat op je schouder mee heeft gereden. Jeetje, heftig hoor. Super veel sterkte en succes met de verdere afwikkeling.

[groet]

JoJo

Ja de verzekeringen zullen echt niet zo snel uitbetalen als dat ze je premie van je rekening afschrijven. Jij ook nog succes Wullum met het hele gedoe. Zelf ook geen verwondingen gehad?

@Jojo, ja ongelofelijk he… De wonderen zijn de wereld nog niet uit dat blijkt wel :wink:

Beste Patrick,

Ik sluit mij aan bij de reacties: : ā€œHoe is het mogelijk dat jij hier zo van af gekomen bent…een geluk bij een ongelukā€.

Het triest om jouw RT zo te zien; echter deze is te vervangen, jij niet!

Ik hoop dat de schade afwikkeling voor jou spoedig zal verlopen en wens je veel sterkte met je herstel (ook in mentaal opzicht!).

Groet, Eilert

Zow, ik ben blij om te lezen dat het goed met je gaat. Helaas begint nu de echte pijn, namelijk de afwikkeling met de verzekering. Gelukkig komt daarna ook wel weer een leuke tijd, namelijk de vervanging van je machine.

En dan ligt er vandaag een hele mooie kaart op de deurmat van dit forum! Prachtig gebaar en mooi ontworpen, als je de foto’s op de kaart ziet, krijg je gelijk weer zin om te gaan rijden _004

Bedankt hiervoor, ik waardeer het enorm!

Tsja Patrick,
Graag gedaan!

Zo zie je maar…

Ons forum; Informatief, gezellig maar bovenal Sociaal.
Hopelijk verzacht het een beetje het leed en kun je snel weer opstappen.

Bij het zien van de kaart kreeg ik wel een dikke glimlach op het gezicht _004

Snel opstappen, ik hoop het inderdaad. Al zal dat wel niet meer voor de winter gebeuren ben ik bang :wink:

Volgend seizoen hopelijk een frisse start!

Het RT-forum helpt ook weer bij het opstappen . . . . _004
In mijn politieperiode heb ik ooit een noodlanding (in Amsterdam) met een helikopter mogen meemaken. Nou, geloof me, ik was genezen. Ik dacht echt dat m’n laatste minuut was ingegaan. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen. Een dag later moest ik met de gehele bemanning opnieuw aantreden voor een vlucht. Ik heb daar gevolg aan gegeven en we hebben een prima vlucht gemaakt. Mijn angst was nagenoeg verdwenen.
Moraal van dit verhaal = stap gelijk weer op en trek lering uit hetgeen je hebt ondervonden . . . . :bulb:

Ik onderschrijf dat 100%, ik ben niet gelijk weer ā€œopgestaptā€ en daar nog altijd ā€œlastā€ van. _002

Hoi Patrick,
Het is alweer ruim een week geleden.
Heb je nog veel last van spierpijn ed. :confused::

Als je wilt kan je wel eens een daagje met de mijne rijden, die staat al drie maanden stil en staat ook in de verkoop.
Hoor het wel als je zin hebt.

Groet Bart

_004 _004 _004

@Jos: Angst om op te stappen heb ik gelukkig totaal niet, dat komt misschien omdat ik het ongeval ook niet onbewust koppel aan eventueel ernstig letsel. Het was gewoon een samenloop van omstandigheden, vette pech en onervarenheid.

Mijn leermoment is gewoon dat je moet blijven investeren in je ontwikkeling als motorrijder. Ik heb mezelf ook voorgenomen om met het nieuwe seizoen een VRO cursus te gaan doen. Dit leek me altijd al erg leuk en leerzaam, dus dat is nu een goede drijfveer.


@ Bart: erg tof je aanbod maar ik heb op loopafstand de beschikking tot mijn vader zijn R1150RT, mocht ik er even op uit willen _004
Ik zal tegen de tijd dat ik de spaarpot weer via de verzekering aangevuld gekregen heb jouw motor zeker serieus bekijken, mocht deze tegen die tijd nog niet verkocht zijn. Bedankt in elk geval!

Qua blessures heb ik nog wel aardig last gehad van de rechterhand, rechterbeen en onderrug. Foto’s in het ziekenhuis toonden geen breuken aan en na een week rustig aan te hebben gedaan kan ik eindelijk weer een beetje normaal lopen hahaha. Dus het gaat de goede kant weer op gelukkig!

Hoi Patrick,
Het is goed om te horen dat je je weer een beetje normaal kunt bewegen. Succes met het laatste stukje.
En als je eens een keer wil komen kijken dan kan dat. Meestentijds ben ik thuis en dit forum blader ik zeker een keer of 5 Ć  6 per dag door.

Groetjes Bart

Je hoort wel eens van deze uitspraak, vandaag was dat bij mij van toepassing…

Vanochtend vroeg stap ik op de -1100- om een bak koffie te gaan drinken bij een koffiehuis. Op de provinciale weg waar ik rij zijn werkzaamheden aan een brug en het verkeer wordt door middel van een lus naar een noodbrug omgeleid. Deze lus is aanzienlijk smaller en de voor mij rijdende vrachtwagenchauffeur komt er in de bocht achter, dat hij deze te krap heeft genomen. Ik sta achter de vrachtwagen en zie dat de chauffeur zijn voertuig in zijn achteruit zet. Om hem ruimte te geven huppel ik met motor en al zover als mogelijk naar achteren om de man genoeg ruimte te geven. Omdat ik zie dat de chauffeur wel erg veel ruimte neemt en ik wel in het zicht van zijn spiegel sta, maar er niet van overtuigd ben dat hij mij gezien heeft, besluit ik eieren voor mijn geld te kiezen en het treintje met wachtenden te verlaten. De chauffeur is hier nog wel even zoet met steken en het voordeel van de motor is zijn wendbaarheid. Ik keer dan ook om en ga via de andere rijbaan weer terug naar waar ik vandaan kwam, op weg naar een alternatieve route. Eenmaal weer op gang besluit een andere automobilist net als ik, dat hij gaat keren om een alternatieve route te pakken. Hierbij ziet hij helaas ƩƩn klein detail over het hoofd… Mijn -1100- met mij erop! In een flits van een seconde zie je de auto voor je opdoemen, je kunt geen kant meer op en voor je het weet hoor je een hoop gekraak en een luide knal. Je klapt frontaal in de zijkant van de auto die besloot om te keren. De motor richt zijn achterkant op en werkt als een soort katapult, waarbij ik over de auto heen wordt gesmeten.

Eenmaal op de grond stond ik eigenlijk vrijwel direct op en had nergens last van. De bestuurder van de auto en omstanders komen naar je toe, vragen naar je toestand en er worden hulpdiensten gebeld. Alles gaat als een waas voorbij. Terwijl ik zit te wachten op de vangrail zie ik nog een motorrijder aan komen rijden, een bekend geluid… Ook een RT… Het is mijn vader die dezelfde bestemming had als mij en hij krijgt de schrik van zijn leven. ā€œJemig knul, heb je niks?.. Ik ben blij dat je zo voor me staat als ik die motor zo zieā€¦ā€. Ja ik heb inderdaad niets ernstigs, zelfs mijn handschoenen, helm en motorjas zijn vrijwel onbeschadigd. Beetje beurs, pijnlijke handen en knieĆ«n en na een controle van de ambulancebroeders en het optakelen van mijn geliefde motorfiets door de berginsdienst ga ik naar huis, eerst koffie… Dan kom je langzaam tot het besef, als je de foto’s die gemaakt zijn onder ogen krijgt, dat je wel erg veel mazzel hebt gehad…

Dat ziet er heftig uit. Je hebt wel heel veel geluk gehad dat je zelf niets hebt.