Waarschijnlijk was je afsprong eentje die zo het Russisch staatscircus in kon. Blij voor jou en de andere persoon dat het zo is afgelopen . Beetje spierpijn kom je wel weer overheen en sterkte met de geestelijke verwerking van het voorval. Rememberā; āthe angels where at your sideā
Zo, dat is wel weer een heftige met een bijzonder goed einde. Kopie van mijn ongeluk 12 jaar geleden. Auto draait op de weg en ik kon er alleen nog maar tegenaan rijden, motor in 2 delen als resultaat. Jij bent er echt heel goed vanaf gekomen. Beetje stijfjes vandaag denk ik, maar als dat alles is, dan kan je ervoor tekenen!
Even iemand op je blote knietjes bedanken zeggen ze dan altijdā¦
Als ik die fotoās zie kan ik haast niet geloven dat hier nog iemand levend vanaf gekomen is, onvoorstelbaar . En dat je het dan dezelfde dag nog eens zonder letsel hier op het forum kunt delen getuigt alleen maar van een heel erg lief engeltje dat op je schouder mee heeft gereden. Jeetje, heftig hoor. Super veel sterkte en succes met de verdere afwikkeling.
Ja de verzekeringen zullen echt niet zo snel uitbetalen als dat ze je premie van je rekening afschrijven. Jij ook nog succes Wullum met het hele gedoe. Zelf ook geen verwondingen gehad?
@Jojo, ja ongelofelijk he⦠De wonderen zijn de wereld nog niet uit dat blijkt wel
Zow, ik ben blij om te lezen dat het goed met je gaat. Helaas begint nu de echte pijn, namelijk de afwikkeling met de verzekering. Gelukkig komt daarna ook wel weer een leuke tijd, namelijk de vervanging van je machine.
En dan ligt er vandaag een hele mooie kaart op de deurmat van dit forum! Prachtig gebaar en mooi ontworpen, als je de fotoās op de kaart ziet, krijg je gelijk weer zin om te gaan rijden
Het helpt ook weer bij het opstappen . . . .
In mijn politieperiode heb ik ooit een noodlanding (in Amsterdam) met een helikopter mogen meemaken. Nou, geloof me, ik was genezen. Ik dacht echt dat mān laatste minuut was ingegaan. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen. Een dag later moest ik met de gehele bemanning opnieuw aantreden voor een vlucht. Ik heb daar gevolg aan gegeven en we hebben een prima vlucht gemaakt. Mijn angst was nagenoeg verdwenen.
Moraal van dit verhaal = stap gelijk weer op en trek lering uit hetgeen je hebt ondervonden . . . .
@Jos: Angst om op te stappen heb ik gelukkig totaal niet, dat komt misschien omdat ik het ongeval ook niet onbewust koppel aan eventueel ernstig letsel. Het was gewoon een samenloop van omstandigheden, vette pech en onervarenheid.
Mijn leermoment is gewoon dat je moet blijven investeren in je ontwikkeling als motorrijder. Ik heb mezelf ook voorgenomen om met het nieuwe seizoen een VRO cursus te gaan doen. Dit leek me altijd al erg leuk en leerzaam, dus dat is nu een goede drijfveer.
@ Bart: erg tof je aanbod maar ik heb op loopafstand de beschikking tot mijn vader zijn R1150RT, mocht ik er even op uit willen
Ik zal tegen de tijd dat ik de spaarpot weer via de verzekering aangevuld gekregen heb jouw motor zeker serieus bekijken, mocht deze tegen die tijd nog niet verkocht zijn. Bedankt in elk geval!
Qua blessures heb ik nog wel aardig last gehad van de rechterhand, rechterbeen en onderrug. Fotoās in het ziekenhuis toonden geen breuken aan en na een week rustig aan te hebben gedaan kan ik eindelijk weer een beetje normaal lopen hahaha. Dus het gaat de goede kant weer op gelukkig!
Hoi Patrick,
Het is goed om te horen dat je je weer een beetje normaal kunt bewegen. Succes met het laatste stukje.
En als je eens een keer wil komen kijken dan kan dat. Meestentijds ben ik thuis en dit forum blader ik zeker een keer of 5 Ć 6 per dag door.
Eenmaal op de grond stond ik eigenlijk vrijwel direct op en had nergens last van. De bestuurder van de auto en omstanders komen naar je toe, vragen naar je toestand en er worden hulpdiensten gebeld. Alles gaat als een waas voorbij. Terwijl ik zit te wachten op de vangrail zie ik nog een motorrijder aan komen rijden, een bekend geluid⦠Ook een RT⦠Het is mijn vader die dezelfde bestemming had als mij en hij krijgt de schrik van zijn leven. āJemig knul, heb je niks?.. Ik ben blij dat je zo voor me staat als ik die motor zo zieā¦ā. Ja ik heb inderdaad niets ernstigs, zelfs mijn handschoenen, helm en motorjas zijn vrijwel onbeschadigd. Beetje beurs, pijnlijke handen en knieĆ«n en na een controle van de ambulancebroeders en het optakelen van mijn geliefde motorfiets door de berginsdienst ga ik naar huis, eerst koffie⦠Dan kom je langzaam tot het besef, als je de fotoās die gemaakt zijn onder ogen krijgt, dat je wel erg veel mazzel hebt gehadā¦