Heb jij wel eens een motorongeluk gehad?
Een ongeluk op de weg (gelukkig) niet en dat hou ik ook graag zo als het kan.
Wel zoals velen denk ik, bijna ongelukken door toedoen van mede-weggebruikers en het toen door mij nog niet zo goed herkennen van gevaarlijkere situaties
Ook motorcross gedaan en daar na een val tot het besef moeten komen dat enkels niet geschikt zijn om overreden te worden door een andere crosser 
Er wordt beweerd dat motorrijders vele malen meer risico lopen op een dodelijk ongeval dan automobilisten. Ik geloof dat zeker.
Lees ons draadje (BIJNA) IN DE KREUKELS >> ook maar eens.
Als je, zoals ik, wat ouder wordt (rijbewijs A in 1970) en vrijwel altijd motor hebt gereden word je steeds bewuster van de risico’s. Ik probeer dan ook mijn rijstijl aan te passen op een wijze waardoor ik mij goed voel tijdens het rijden.
Ja, het gaat niet zo rap meer als vroeger maar kan pittige tempo’s nog best bijbenen . . . . 
Zelf ben ik 3 keer van een motor afgereden waarbij ik in 1 geval lichamelijk letsel heb opgelopen; een gebroken sleutelbeen en rugletsel.
In alle gevallen had ik geen schuld.
Maar schuld of niet, je zit wel met de gebakken peren, om zomaar te spreken.
Mijn ervaring is dat het altijd gebeurt op momenten dat je het zeker niet verwacht. Lekker weer, genieten en cruisen en dan BOEM . . . . daar lig je dan.
Ik ben benieuwd naar de ervaringen van onze forumleden.
Ben jij wel eens betrokken geweest bij een motorongeval of niet?
Doe mee aan de poll en/of en je mag uiteraard ook je ervaringen hier ventileren.
Ook graag stemmen als je nooit bij een ongeval betrokken was . . . . (wel even afkloppen, hoor)
“houd het rubber eronder” zullen we maar zeggen . . . .
en een wijs forumlid heeft als onderschrift: “Rijd nooit sneller dan je beschermengel vliegen kan”.
Nog eentje: “de enige airbag op je motor ben je zelf”
En als afsluiter: “er zijn 2 soorten motorrijders. Zij die al eens gevallen zijn en zij die nog gaan vallen”.
![[groet]](/uploads/default/original/1X/784d89450c72dbb6b01f755a9b85b94dbc24bea0.jpeg "motorgroet"){kind=small}
Jos
PS: alleen je stem uitbrengen is altijd anoniem
WAT CIJFERS.
MAIDS rapport
In Europa is gedetailleerd onderzoek gedaan naar ongelukken van motorrijders, en zijn cijfers daarvan vergeleken met cijfers van wat er zoal op de weg rijdt. Het MAIDS-rapport staat ook on-line. LEES HIER MEER >>
Opvallend vind ik hierbij punt 8 van de samenvatting:
In minder dan 1% waren er technische problemen met de motor. Meestal hadden die met de banden te maken.
Ik heb dus “Ja” gestemd;
Heb een aantal ongevallen gehad, zoals het vanachteren aangereden worden terwijl ik stil stond voor een verkeerslicht (veel schuifschade en open wonden aan de knieën, de lappen vel hingen er bij, heel interessant om je botten e.d. te kunnen zien), letterlijk gelanceerd door opstaande rand van een verkeersheuvel omdat een dronken bestuurder mét aanhanger door een rood verkeerslicht ging (veel schade w.o. verbrijzelde linkerarm en gedeeltelijke amputatie van botdelen), een keer overreden door een stadsbus met motor en al omdat deze nog ff snel een rood verkeerslicht wilde nemen (schade aan de motor viel mee, ik was helaas minder gelukkig waardoor gedeeltelijke invaliditeit). Om er maar eens een paar te noemen die mij nog herinner en iets over kwijt wil.
Ik was nimmer de schuldige, maar verwijt mij nu nog steeds dat ik toen (we praten over enkele tientallen jaren terug) net niet tijdig genoeg zag aankomen. Verkeersinzicht en zo. Dat werd je toen ook niet aangeleerd. Waren ook ongevallen bij lage snelheden (50 km/uur, max), waardoor de overlevingskansen van sommige zware ongevallen gelukkig groot was.
Hierdoor heb ik mijn motorrijbewijs heel wat jaren aan de wilgen gehangen, waar ik daar nu (ook) weer spijt van heb, dan had ik nog wat langer motorleven gehad. 
Helaas heb ik nog wel steeds “angsten” daardoor, die ik op elke motorrit probeer om te draaien als “goede raadgevers” en nog beter probeer te anticiperen op de overige verkeersdeelnemers.
Daardoor geniet ik toch elke rit op de motor maar moet dat wel “voorbereiden”.
En daarmee leef & praktiseer ik mijn onderschrift. Elke keer weer.
De enige ongelukken die ik heb gehad in 33 jaar motorrijden zijn bij stilstand.
Vergeten je schijfremslot eraf te halen en dan 30 cm rijden om om te vallen.
Je voet op een kruising neerzetten in grit zodat je langzaam op je zij valt.
Anders dan een aantal jaren motorcross gedaan te hebben waar je wel meer gaat liggen dan normaal.
Maar vindt dit geen motorongelukken zoals we hier bedoelen.
Dus eigenlijk een motorongeluk gehad in mijn 33 jaar motorrijden, nou dus niet echt.
Denk ook dat mijn motorcross verleden wel geholpen heeft met mijn motorbeheersing op slechtere wegen zodat ik hierbij minder onzeker reed.
Mijn 33 jaar motorrijden heeft mij onderhand ook geleerd om je weggebruiker te begrijpen en zie ook al vaak wat iemand wil gaan doen, hoe gek ook.
Ben blij dat ik al die jaren ongelukvrij heb mogen doormaken en hoop dat het zo blijft.
Ondertussen 36 jaren met rijbewijs A onderweg en daarvoor op de crosser.
Vele jaren enduro’s gereden in binnen- en buitenland. Vele malen “Bodemonderzoek” gedaan. Vaker zonder dan met letsel, maar toch wel de nodige botbreuken opgelopen.
Terug kijkend moet ik vaststellen dat ik vreselijk vaak erg veel geluk heb gehad, maw het had veel dramatischer kunnen zijn qua afloop.
In het dagelijks verkeer, gewoon met de wegbrommer dus, heb ik -ook door schade en schande- erg goed leren anticiperen. Ik rijd erg defensief en om me heen kijkend vraag ik me nogal eens af hoe die jonge gasten op die vreselijk snelle motoren het er -overwegend- telkens weer levend vanaf brengen. Ik zie vele situaties waarbij er ahw sprake moet zijn van levensmoeheid.
Op de weg heb ik het rubber immer aan de onderkant weten te houden. Best vaak doen zich situaties voor die je kunt typeren als “Narrow Escape”. De vaardigheden die ik in de cross en enduro heb opgedaan komen daarbij zeker van pas.
gr v Ciske
Zoals al eerder gemeld, ook ik heb een ongeluk gehad. bij het rijden langs een weg met parkeervakken aan de zijkant ben ik geschept. Ik reed op de baan, auto reed parkeer vak uit en had mij niet gezien. Gelukkig reed ik niet hard en was via een “holiwood movie slide” over de motorkap er goed vanaf gekomen. Met beide benen op de grond, zonder vallen stond ik aan de andere kant van de de auto. De kras om mijn motorbroek en de krassen op het keflar van mijn handschoenen (slechts optische beschadigingen) herinneren mij nog steeds aan het voorval. Helaas herinnert mij de CBF van toen mij er ook aan dat het anders had kunnen aflopen. De CBF staat niet meer bij mij in de Garage. De impact aan ene de zijkant en het raken van de weg op de andere zijkant hebben ervoor gezorgt dat zij total loss was.
Positief aan dit geheel was dat ik in Oktober 2012 een 
heb gekocht. De teller staat nu op bijna 12.000 veilige kilometers naar tevredenheid. Maar realiseer mij goed dat het ook anders had kunnen aflopen. Mijn doelstelling is om altijd veilig thuis te komen, liever dat en iets minder tijd thuis.
Groet,
Arjan
Specificeer: “motorongeluk”
2x motorongeluk.
1e keer was lang geleden bij mijn vader achterop. Een auto zag ons niet en reed zo de kruising op (wij kwamen van rechts). We werden geschept en we schoven zo de parkeerplaats achter bij Safe Motors in Veenendaal op! Binnen 3sec stonden er 10 motorrijders om ons heen om te helpen, want we lagen nog steeds onder motor. Gebroken enkel en wat blauwe plekken, verder niets (allebei goede pakken aan).
2e keer was toen ik zelf reed, jaartje of 14 geleden. Reed langs een supermarkt en een auto die aan rechterkant van de weg geparkeerd stond draaide zo de weg op (U-turn) en voordat ik het wist stond hij voor me. Niet eens geremd, gewoon met 45-50km/h er vol op geklapt en eroverheen gevlogen. Mijn geluk was dat er geen auto aan de andere kant kwam, want die had me helemaal tot moes gereden denk ik…
Mijn motor was dwars doormidden, voorvork-wiel-stuur lag 2m van de rest van de motor. Ik lag ongeveer 10m verder dan de auto, door de vlucht en doorrollen/glijden op straat. Gebroken pols, nekklachten en wederom wat blauwe plekken, maar ook hier heeft het motorpak en helm mij gered. Helm was zeer beschadigd. zeer snel motoragent ter plaatse, die toevallig mijn buurman was. Kortom, alles netjes geregeld nadat ik met ambulance ben afgevoerd.
Bestuurder was een grote l*l eerste klas, die nooit excuses of iets dergelijks heeft aangeboden. Wel heeft hij/zijn verzekering alle schade/kosten ruimschoots vergoed dus dat was ok.
Sindsdien, nooit meer een ongeluk en dat houden we zo (afkloppen op hout). Maar ik zal altijd helm, volledig pak en handschoenen dragen, hoe warm het ook is. Het heeft mij 2x geholpen.
Misschien is “motorongeluk” een onjuiste benaming, het staat zelfs niet in de dikke van Dale.
Ik bedoel een ongeluk met de motor in het verkeer, al dan niet eenzijdig, en met of zonder eigen lichamelijk letsel.
Hoeft dus zelfs geen aanrijding te zijn. Het door een klapband ten val komen is m.i. geen aanrijding . . . maar wel een eenzijdig ongeluk.
Ik heb “ja, zonder letsel” gestemd, maar als ik de andere verhalen lees, mag het eigenlijk geen naam hebben:
Vroeger een paar keer op vakantie de bocht net niet gehaald, en onderuit, maar altijd met lage snelheid. En net niet bij een ravijn; mazzel.
Een keer een klapband in Spanje op de snelweg (bandenspanning te laag).
En een keer uitgeweken voor een plotseling overstekende scholier bij een school - zij had niks,en ik ook niet, maar wel de nieuwe motor in de kreukels.
Het enige wat me in mijn motorperiode (anderhalf jaar pas) is overkomen was mijn eigen schuld. Met lessen oefende we wegrijden uit parkeervak. Op 1 of andere manier kreeg ik het voor elkaar dat ik linksom ging en de motor rechtdoor. Koprol en krasje op het motorpak. Wees maar blij zei de instructeur. Vallen met een lesmotor levert alleen maar een deuk op in je ego. En dat was ook zo. De lesmotor kreeg een vers setje valbeugels.
Een jaartje of veertig geleden ging ik op een kruising rechtdoor en de tegemoet komende auto linksaf en die reed gewoon ook linksaf. Het letsel was een beschadigde buitenmeniscus aan mijn rechterknie, die meniscus zit er nog steeds en soms geeft ie aan dat ie nog steeds stuk is maar opereren is net zo erg erg als stuk zijn volgens de chirurg dus laten we het maar zo. De motor had natuurlijk schade maar de verzekering wist er wel raad mee. De tweede keer was op het oude plein, nog geen rotonde, op de tunneltraverse van de Maastunnel in Rotterdam aan de zuidzijde. Een vrachtwagen reed samen met mij op het plein richting tunnel, ik op de binnenbaan, hij ernaast en iets op mij voorliggend. De chauffeur was vergeten om zijn tankdop er weer op te doen het gevolg was een enorm dieseloliebad op de weg en een onfortuinlijke valpartij van mij met alleen materiële schade.
Ben
Helaas ja , een jaartje of 36 geleden ben ik op mijn Honda 550 f op de afsluitdijk van achter aangereden door een andere motorrijder . Ik reed netjes 120 km per uur en hij naar schatting van getuigen ruim boven de 200 km/h door zijn hoge snelheid heeft hij mij waarschijnlijk niet gezien… Honda totaal in de prak, ik een gebroken nekwervel ,gebroken bekken , gebroken knie , en heel veel blauwe plekken . Zijn Kawa 1000 was ook in puin , zelf had hij alleen van 1 hand alle nagels afgesleten . Na een half jaar een nieuwe Honda 750 K7 gekocht en tot op heden is het gelukkig allemaal goed gegaan
Ik heb ja gestemd. Een paar jaar geleden ben ik met mijn Yamaha GTS 1000 van de weg gereden door een auto die plots van baan wisselde. Mij totaal niet gezien. Een voordeel is dat mijn snelheid niet zo hoog was, rond de 60 km/h, maar de impact was er niet minder om. Veel schade aan de kuip. Toch een dag in het ziekenhuis geweest voor allerlei testen ivm nekwervel schade. Achteraf viel dat gelukkig mee. Ik ben nog steeds van mening dat de grootte van mijn motor de klap behoorlijk heeft opgevangen. Maar nog steeds een beetje de " angst" voor auto’s die neigen mijn kant op te komen.
Remco
Ik heb nooit een ongeluk gehad met mijn motor, op het wegrijden met een slot om mijn voorwiel na. Mijn nieuwe Kawa 1000R was een half uur oud. 
Maar dat vind ik geen ongeluk. Wel ben ik ooit van mijn brommer (en dus weer geen motorongeluk) gereden. Resultaat: 5 weken ziekenhuis en een kapotte enkel. _003 De keren dat er bijna iets gebeurt, is altijd toe te schrijven aan andere weggebruikers. Voornamelijk suffende of asociale bestuurders van auto’s, busjes en vrachtwagens. Sinds ik met een fluoriserende gele helm rijd, doen deze bijna-gebeurtenissen zich nauwelijks nog voor. Deze zichtbaarheid in combinatie met een defensief en zeer alerte rijstijl geven mij een redelijk veilig gevoel. Al bekruipt mij ook wel eens het gevoel (DMM noemt het ‘angsten’) dat er wel eens iets vreselijks kan gebeuren. Als dat gevoel tijdens het rijden aanhoudt, keer ik om en tuf rustig naar huis. Voorlopig blijf ik dus in de categorie zitten ‘nog niet van de fiets af gevallen’.
Een keer een high sider onder natte weersomstandigheden. Ging niet hard, maar toch voldoende om een behoorlijke schade aan mijn (toen nog) K1100LT te veroorzaken en een gebroken sleutelbeen voor mij
Was een eenzijdig ongeval, dus mijn eigen schuld. Nat weer, banden niet goed opgewarmd, iets te snel ergens willen zijn, en daar ga je…
Wel van geleerd, gelukkig !
Tot 3 jaar geleden wist ik niet dat ik ook op een motor in slaap kon vallen…het was me al eens gelukt in een auto, waardoor ik netjes de vangrail bijgeslepen heb. Werd toen wakker door het gekras.
Met mijn vorige, dierbare 1100RT, ben ik om 2 uur 's nachts aan het eind van de Hubertustunnel in Den Haag in slaap gevallen. Richting Madurodam zeg maar. Precies daar waar de weg na de tunnel een flauwe bocht naar rechts maakt.
Ik werd wakker terwijl ik rechtdoor aan het rijden was…zal echt een zeer kort momentje weggedoezeld zijn. Ik realiseerde al snel dat ik de bocht niet aan het maken was en voordat ik het wist zat ik op de stoeprand, schampte een lantaarnpaal en kwam op de andere weghelft tot stilstand. De politie was zeer snel ter plekke, waarbij ze voor een moment dachten dat ik bij hun hoorde vanwege mijn restyle leren politiebroek.
Mijn geliefde RT helemaal total loss. En ik? Geen schrammetje. Wat slijtage op de broek en jas van het schuren over de weg. Mazzel dat ik in een ontspannen staat was met mijn lichaam waarschijnlijk.
Ik realiseerde al snel dat ik nu zo’n beetje al mijn geluksengeltjes in 1x verspeeld had. Thuis een vriendin die 7 maanden hoogzwanger was…je moet er niet aan denken hoe het afgelopen had kunnen zijn. Ja ik reed veel te hard. Nee, ik heb sindsdien nooit meer een kilometer te hard gereden!
Het was mijn tweede ongeluk. Bij mijn eerste had ik een Suzuki 750 Intruder waarbij een man met een lichtelijke geestelijke beperking na veel twijfels en gedraai recht in mijn voorwiel rende. Noodstop, blokkeren en onderuitgeschoven. Door de slijtage aan de binnenkant van mijn spijkerbroek kon ik, en de artsen in het ziekenhuis, concluderen dat ik tijdens de val mijn voet 180 graden gedraaid had; iets wat geen gewone sterveling normaal gesproken kan doen. Na 5 jaar een kijkoperatie laten plaatsvinden waarbij bleek dat al mijn kruisbanden opgerekt waren tot slappe was, dat mijn muniscus gescheurd is geweest en dat ik nooit meer zou kunnen skieen, hockeyen of welke sport dan ook die mijn knie zou kunnen belasten. Dat was even minder…
Voorlopig ben ik niet van plan iemand in mijn wiel te laten rennen noch in slaap te vallen…
Het bloemetje wat ik daarna van het de Forum Redactie kreeg zal ik nooit meer vergeten!!!
Ruud
Ik rij 15 jaar motor, maar niet veel km. Veelal woonwerkverkeer met zo’n 25 km enkel. Ik ben nog niet zelf of door anderen onderuit gegaan, en hoop dit ook nog een lange tijd uit te stellen!
Als gevolg van een domme remfout jaren geleden met mijn Goldwing onderuit gegaan. Doordat er eem laptop in mijnrugzak zat hierop 6 ribben gebroken en daarnaast een gebroken sleutelbeen.
Heb al eerder in dit Forum opgeroepen om nooit een rugzak op de motor te dragen !
Daar heb je gelijk aan, Jan.
Maar ook bijvoorbeeld geen sleutels of andere harde voorwerpen in je zakken van de motorjas en/of - broek.
Of een dienstpistool op de heup. De afdruk van de Walther P5 is wekenlang aanwezig geweest op mijn heup en bovenbeen . . . .